Laatste weken SU

De laatste weken in Suriname zijn aangebroken. Het afscheid nemen van mensen begint nu en de eerste spullen zitten al in de koffer. Maar eerst nog even genieten van het land en de mensen.
Hieronder zal ik kort beschrijven wat ik de afgelopen weken nog heb gedaan.
Eerst zal ik even beginnen over mijn stage. Na de vakantie hadden we veel last van stakingen. Anderhalve week gingen de docenten de straat op om een herwaardering te krijgen van hun loon. Daarbij hield de regering zich ook niet aan de afspraken. Tijdens deze dagen heb ik mij gelukkig nog een beetje nuttig kunnen maken met het opvangen van klassen, voorbereiding voor mijn examenlessen. Ja ik heb tijdens mijn stage examenlessen moeten geven. Mijn begeleider van de lerarenopleiding in Suriname is naar mijn lessen komen kijken en heeft ze ook beoordeeld. Mijn eerste les was ik helemaal niet tevreden over, maar ondanks de moeilijke stof had ik wel het gevoel dat de leerlingen het begrepen. Mijn tweede les ging een stuk beter en de klas was muisstil aan het luisteren wat ik te vertellen had. Het was heel mooi hoe de drukste klas van de school zo aandachtig aan het luisteren was. Uiteindelijk voor de lessen een mooie zeven en acht gehaald. Hier ben ik maar wat blij mee! Mijn lessen zijn dus goed gegaan, maar dan moet je afscheid nemen. Samen met mijn stagegenoot van HAN hebben we pannenkoeken gebakken en verkocht. De pannenkoeken vlogen over de toonbank. Om precies te zijn 152 stuks. Ik kan er nu echt geen meer zien, maar het was het allemaal waard. De opbrengst was namelijk voor de school en zij gaan het investeren in het onderwijs. Ze konden nog niet vertellen hoe ze het gingen besteden, maar het kwam ten goede van de leerlingen. Het moeilijkste was om afscheid te nemen van de leerlingen. Je komt dan de klas binnen bedankt iedereen en dan zie je een meisje achter in de klas huilen. De tranen rolde over haar wangen en de klas leefde met haar mee. Toen ben ik even naar haar toe gelopen en heb haar een brassa (knuffel) gegeven. Het was voor mij ook heel moeilijk, want als ik ergens niet goed in ben is het afscheid nemen van mensen die aan het huilen zijn. Van de docenten kreeg ik ook veel complimenten. Zo kreeg ik het mooiste compliment van een docent Engels. Zij wilde mij het liefste als werknemer houden bij de school. Na de laatste bel kwamen nog wat leerlingen om foto’s met mij te maken en toen was mijn stageperiode in Suriname dan echt voorbij.

Poehh, wat een emotioneel stuk om te schrijven. Nu even wat leuke dingen vertellen over Suriname.
De afgelopen weken hebben we ook wat tripjes gehad. Zo zijn met de groep naar bigi pan geweest. Dat is een natuurgebied met veel water waar veel vogels, kaaimannen en vissen voorkomen. Je vaart over het water om bij het huisje aan te komen en de vissen die vliegen je letterlijk om je oren. Het was zo mooi om daar te zijn. Met een lekker koud pilsje genieten van het uitzicht. ’s Avonds weer op de boot om kaaimannen te vangen. Na het kaaimannen vangen gingen we nog even nagenieten en toen werden geroepen door onze reisleider. Een jongetje van dertien die daar leeft was een kaaiman aan het onthoofden en fileren, zodat we een dag later kaaiman konden gaan eten. Het was net zoute, taaie kip wat je aan het eten was. Heel apart, maar goed te eten. We zijn toen ook naar een groot modderbad geweest. Ik vond het in het begin zo vies om daar in te gaan, maar als je eenmaal in de modder zit wil er haast niet meer uit. Mijn hele gezicht en lichaam zat onder de modder. Het was letterlijk glibberen en glijden door de modder. Daarna gingen we even een scène na doen van baywatch en gingen we weer terug naar het huisje waar we verbleven. Op de terugweg zijn we langs de dorpjes Groningen en Wageningen gereden en hebben we nog een feestje gebouwd in de bus om deze trip mooi af sluiten.
De week erop stond een van de mooiste trips op de planning. Back to basic. Drie dagen proberen te overleven in de jungle. Dus een kamp maken, jagen, vissen. Het ultieme Robinson gevoel ervaren, maar het liep iets anders dan verwacht. We waren met een jeep bij het water aangekomen om later met kano’s het water in te gaan om visnetten uit te zetten. Toen kantelde de boot. De reisleider die met ons mee was viel met de sleutels van de jeep het water in. We konden toen niet meer weg, want de jeep met de kano’s konden we niet zo maar achter laten. Het hele tripje viel in duigen, maar we hebben het gelukkig nog gezellig kunnen maken in een indianendorpje redi doti. Nog een drankje kunnen doen met de burgemeester. Ondanks alles was het echt een chille trip.
Afgelopen weekend was onze grote vriend Rudi de reisleider jarig en hij had ons uitgenodigd op zijn feest die hij met meerdere mensen zou geven. We hadden gewoon een rustige verjaardag in een mooi huis verwacht, maar het bleek een groot hindoestaans feest te zijn. Er was een groot buffet, drankenpaleis en een dj die was overgevlogen uit New York. Het was echt een mooi feest.
Een dag later zijn we voor drie dagen naar een marrondorp gegaan. Super rustige, mooie plek bij het dorpje Jaw Jaw. De naam komt van auw auw. Dit komt omdat het dorpje is ontstaan doordat de marrons hebben moeten vluchten uit het stuwmeergebied. Ja jullie zullen wel gemerkt hebben dat ze in Suriname uiterst origineel zijn met het bedenken van plaatsnamen, maar we hebben daar in ieder geval genoten op een mooi eilandje met natuurlijke wat vrolijke drankjes.
Zo dat was die wel weer denk ik. Nu laatste weken in gaan. De mensen waarmee ik nu verblijf gaan eerder dan ik terug naar Nederland en zo staat deze week dan helemaal in het teken van afscheid nemen. Vanavond de laatste keer Havana , een plek waar we altijd uitgaan, en dit weekend nog een speedboottrip. Als iedereen weg is zal ik de back to basic nog een doen, maar dan goed. Rudi en ik gaan dan kijken naar een nieuwe plek waar hij zijn tripjes kan doen. Als we dat hebben gehad zit mijn tijd in Suriname er voor mij op helaas en moet ik dus terugkeren naar Nederland.

Dus tot snel!